YAZGI
I.
Bir vardı
Başka yoktu
Göğsünü yırttı yağmurun incir kuşları
Ebcedinde elif asılı
“kûn”
II.
Bağçesinden geçtim Âdem’in
Bir yan âlemin revnak gülüşü
Kalbin kıyamet nazarı bir yan
Toprağın kıymetiyle gönendiği an!
Bir yan âlemin revnak gülüşü
Kalbin kıyamet nazarı bir yan
Toprağın kıymetiyle gönendiği an!
“fe-yekûn”
III.
Örtüsü delindi ihtişamın: haki
IV.
Dal nefse uzandı
Renginde izi ateşin
İnsanların ilkine
Günahların ilki
Yazıldı
“Kûn fe-yekûn”
V.
Yüzüne ayna tutuldu
Dünyanın
Âdem’in
Parmaklarından akan nehir de sustu
Bir vardı
Başka yoktu.
Dünyanın
Âdem’in
Parmaklarından akan nehir de sustu
Bir vardı
Başka yoktu.
Temrin, 30
2 ses:
bir anın ''duyusal parçası''aynı anın ''düşünsel parçası'' üzerine katlanır.bu ilk resmi olmayan açıklamasıdır ademin.
ve şair nefesini kılıçlarla değiştirdi. ve şair kamburunu göğsünü kırarak içine çekti. ve şair şimdi yaraların birleştirdiği bir tepede. birazdan rüzgar esecek. birazdan şair ölecek. en tepede.en rüzgarlı ölüm ile. bütün şairlerin sevdiği gibi.
.
bu şiire doyamıyorum/tekrar tekrar çalsın istiyorum görünmez plak.iğnenin ucu kalbi çizerken yarıklardan kelebekler taşıyor.
Yorum Gönder