-Bir vahada sesini buldum, tınısını çalmışlardı-
Ne çok unutuluyor döndükçe gün, ah! Ebemkuşağı.
Nehir ağızlarında nilüferler ağlıyor yandıklarımıza
Dedim:
zünnarını çek
efsununu çöz
ipini kes de,
-gel!
Dilin ağza gömülüşünü seyreyliyor ağyar ey! Tenfeleği.
Aynaların sırrında yıllanıyor melâli serencamın
Dedi:
gözümde nur
alnımda ar
tinimde yar,
-el!
Bu hadsiz sessizliğin dilinde bir ilahi tesadüf var
onaltıkırkbeş, 32
2 ses:
gözümde nur
alnımda ar
tinimde yar,
sivi!
etme yaprak, deme...
Yorum Gönder