kuğu melâli

Author: ezelmai /

"keşke ondan nefret edebilseydim.. pıhtılaşmazdı öfkem; ölmezdim"

dudaklarının kenarındaki katılığı sorguluyor kadın. yumuşatmaya çalıştığı bir kuşun ölümünden arta kalan kalın sessizlik. dudak kenarı...
kış gücenerek karnını boşaltıyor dünyadan aşağı.

gün tükenerek kalemde siyah oluyor.

hangi denizin edası bu dalga kırıkları, bu müphem hafif koku. baharın sonu dolanıyor ayaklarına, yerler kuru, yerler sarı, yerler ayaza girgin.
gözlerindeki boşluğu ateşe veriyorlar, yarı solmuş çiçek ve toz kokusu alıyor yerini dalgaların..
boşluk siyaha ırganınca,
saçlarından başlar ölmeye bir kadın...

kuğu melali pencere eşiklerinde, dilleniyor gökmakam..

0 ses:

Related Posts with Thumbnails